Bir İzin... Bütün Eğitim ve Alışkanlıklar Tornistan...

Hay bin kunduz...

Bambam’ı kayınvalideme bırakıp işe giderken bana hiç sorun çıkarmadığını ağlamadığını buradaki yazımda belirtmiştim. (Tamam ima etmiştim diyebilirim.:P) Amma velakine geçen yaz ayağımı kırdığım için eşek yükü ile birikmiş izinlerim olduğundan  Mart ayında zorunlu izin kullanmak durumunda kaldım.

Tahmin edebileceğiniz gibi sabah, öğlen ,akşam1 hafta boyunca gözünü her açtığında beni gören sıpa yaka iğnesi moduna bağladı. Benim olmadığım ortamlarda süt dökmüş kedi gibi olan çocuk ,ben kapıdan girince 360 derece dönüp tam bir pantere bağlıyor.

Ağlamalar, yakama yapışmalar, yere indirmim diye saçıma asılmalar. Bütün gün evin için “dıgıl dugul bıgı bıgı” gezen çocuğun bu halini görenler şoke oluyorlar .

“Anacım bunun her şeyi sana bu bizimleyken böyle değil” diyen kayınvalidem ve annem çocuğa kara büyü yaptığımı düşünüyorlar :P

Oysaki ben bu konuda çok hassasım. Bana bağlanıp da ağlar diye bir yandan da gaddarım. Çünkü arkamdan ağlarsa o gün iş gitmem.. muhtemelen hiçbir zaman gitmem... Gitmek zorunda olduğum için bu konuda deli gibi çabalamıştım iyi de gidiyordum. Ta ki iznimi alana kadar.

8-9 aylıkken bebek arabasında durmazdı. İnanılmaz derecede ağlar, onun bu zırtapoz huyu yüzünden eşimle evden çıkamazdık. Hele bir de "ay ne ağlatıyorsun çocuğu" diyen bizim ne yaşadığımızı bilmeyen muhalefetlerde yok muydu tam  delleniyordum. 

Bu gidişata dur demem gerekiyordu ve harekete geçtim. Bahçe nizamlı bir evde oturduğumuz için bebek arabasını bahçeye çıkarıp oturttum ve tahmin ettiğiniz gibi o küçük totosunu yırtmaya başladı. Ama pes etmedim tam 1,5 saat ordan oraya ordan oraya o el kadar bahçede yürüdüm. Kendi beste ve güftemle şarkılar söyledim alıştırdım. Artık dışarı çıkarken “garip bakışlar” altında şarkılar söylüyor eline tutuşturduğum bir havuç ya da salatalıkla dikkatini benden uzaklaştırıyordum.

Tam rahat ettik derken... 6 ay sonra yeniden başa sardık. Şimdi eskisinde de beter büyüdüğü için güçlü arabadan tırmanmak istiyor. Kafayı yemek üzereyiz. Verdiğim bütün eğitimleri başa saracağıma mı, tam oturttum derken Nisan ayında kullanmak zorunda kalacağım yeni bir izine mi yanayım bilemedim...

Bana dua edin “Aja aja fighting” :D