İnsan iş yerinde bilmem kaç küsürlük çalışan olunca, izin stokunu eritebilmek için böyle abudik gubudik zamanlarda izine çıkabiliyor işte bazen.
Dedim ki kendi kendime "boşver şekerim, dert etme sıkıldıydın zaten. Az kafanı dinlersin."
Ama nerede?
Pazar günü akşamında "eee hayatım artık bu hafta izinlisin benden destek bekleme" diyen bir eşiniz varsa, "İzin gelmiş neyime" dersiniz elbette.
Kafasını yarıp, beyninin içine içine doğru bağırıp "adı üstünde izinnnnn.... benim dinlenmem lazımmmm" diye bağırıp, gerçekleri iyice idrak edebilmesi için, beynini kafatasına çivileyip, kapatmak istiyorum.
Şimdi hakkını yiyemem benim herifin. İkimizde çalışıyoruz, ama benim bir bağğyan olarak çocuk ve ev işleri bir tık (ah kimi kandırıyorum bir dünya) daha fazla olduğu için ,çok yardımcı olur.
Ama böyle durumlara tam bir mağara adamına dönüşmesi sinirlerimi zıplatıyor.
Herif öyle moda girmiş ki , dün pantolonu salonun ortasındaydı. Pantolonu kafasına fırlatıp "izinliyiz diye b..kunu çıkarma istersen" dedim artık yani :)
Doğrusunu söylemek gerekirse, yatak keyfi yapmak, çocuğu okula bıraktıktan sonra yaldır yaldır eve dönmek yerine, köşedeki parka gitmek, kitabımı açıp çocuğu okuldan alma saati gelene kadar çayımı içip kitap okumak ve ya spor yapmak, olmadı salıncağa binmek istiyorum.
Köşede birikmiş toz birikintisini boş verip, yatakta kahvaltı etmek istiyorum. Dağılmış yatağımı, boşaltılmayı bekleyen bulaşık makinemi, dağ olmuş çamaşırları "ittir" edip, internette sörf yapmak istiyorum...
Amma velakine... gerçekleri buraya yazınca daha çok gözüme battı iyimi?
En iyisi ben kalkayım... Malum daha yapılacak çoooookkk iş var... :)
Ne demişler... Hayaller Paris, yaşantılar Kasımpaşa :D
Hayalleri ile Gerçekleri Arasında Kalmış
Hatundan Hörmetler :)
